توصیف

از هر 600 نوزاد، یک نوزاد به کاهش شنوایی مادر زادی مبتلا بوده و تعداد بسیار بیشتری نیز در طول دوره ی نوزادی و پس از آن، دچار کاهش شنوایی می گردند. هم چنین قریب به 18٪ از جوانان زیر 18 سال، دچار نوعی اختلال در شنوایی هستند. کاهش شنوایی ممکن است از نوع انتقالی یا هدایتی ( اختلال در انتقال انرژری صوت از طریق گوش خارجی و میانی)، حسی – عصبی( ناتوانی حلزون در امر تبدیل انرژی مکانیکی به پیام های الکتریکی و یا ناتوانی دستگاه عصبی شنوایی در امر شناسایی این پیام ها ) و یا مختلط باشد.

عوامل بروز عبارتند از: سابقه ی کاهش شنوایی در والدین و یا بستگان نزدیک؛ عفونت های مادر زادی مانند توکسوپلاسموزیس، سیفیلیس، سرخچه، یا سایتومگالو ویروس، ناهنجاری های جمجمه ای – صوتی به ویژه در لاله ی گوش و مجرای گوش؛ وزن کمتر از 1500 گرم زمان تولد؛ افزایش شدید بیلی روبین خون یا مصرف مقادیر زیاد داروهای سمی ؛ مننژیت باکتریایی؛ تنفس مکانیکی به مدت طولانی؛ امتیاز آپگار زیر 4 دقیقه ی پنجم؛ فقدان تنفس خود به خود تا مدت 10 دقیقه و پایین بودن کشش عضلانی به صورت پایدار تا 2 ساعت پس از تولد؛ یا یافته های مرتبط به نشانگانی که شامل کاهش شنوایی حسی- عصبی می شموند. التهاب گوش میانی نیز می تواند سبب کاهش شنوایی گذرا و دائمی گردد. از دیگر عوامل خطر مربوط به کاهش شنوایی می توان کم کاری غده ی تیروئید مادرزادی را نام برد که تا 20٪ کودکان دچار این بیماری، کاهش شنوایی خفیف را تجربه می کنند کاهش شنوایی می تواند از نوع انتقالی یا حسی- عصبی بوده و اغلب فرکانس های بالا را درگیر می سازد. در برخی موارد، مصرف یک آنتی بیوتیک نیز می تواند سبب کاهش شنوایی گردد.

توصیف

 کاهش شنوایی شغلی ناشی از سرو صدا را نوعی کاهش کند شنوایی در طولانی مدت (چندین سال) تعریف می کند که در اثر تماس با سرو صدای زیاد به صورت پیوسته یا متناوب ایجاد می گردد. کاهش شنوایی شغلی، ناشی از سرو صدا، همواره از نوع حسی – عصبی بوده تقریبا به طور همیشگی، دو طرفه است. سایر علل کاهش شنوایی که در دوره بزرگسالی آغاز می گردد، عبارتند از: ضربه های شدید وارده بر سر، عفونت های ویروسی، کاهش شنوایی ارثی، مصرف داروهای دارای اثر سمی بر روی گوش و تورم عصب شنوایی. اگر چه کاهش شنوایی ناشی از ضربه به ندرت رخ می دهد، ولی باز هم دیده می شود. حداقل در یک مورد، کاهش شنوایی حسی- عصبی در اثر باد شدن کیسه هوا ایجاد شده است.

علت شناسی

کاهش شنوایی انتقالی (هدایتی)، در اثر بروز ضایعه ای در مجرای گوش خارجی و یا گوش میانی ایجاد می شود، در حالی که کاهش شنوایی حسی- عصبی در اثر بروز ضایعه ای در گوش داخلی و یا عصب هشتم جمجه ای ایجاد می گردد. ویژگی های کاهش شنوایی حسی عبارتند از: کاهش خفیف تا متوسط توانایی تمایز گفتار، بهبود توانایی تمایز افزایش شدت صوت، وجود پدیده تشدید و حساسیت شدید نسبت به افزایش ناچیز شدت صوت. مشخصه های کاهش شنوایی حسی – عصبی نیز عبارتند از: افت شدید مهارت های تمایز گفتار، فقدان پدیده ی تشدید و حساسیت اندک نسبت به افزایش ناچیز صوت.