توصیف

 کاهش شنوایی شغلی ناشی از سرو صدا را نوعی کاهش کند شنوایی در طولانی مدت (چندین سال) تعریف می کند که در اثر تماس با سرو صدای زیاد به صورت پیوسته یا متناوب ایجاد می گردد. کاهش شنوایی شغلی، ناشی از سرو صدا، همواره از نوع حسی – عصبی بوده تقریبا به طور همیشگی، دو طرفه است. سایر علل کاهش شنوایی که در دوره بزرگسالی آغاز می گردد، عبارتند از: ضربه های شدید وارده بر سر، عفونت های ویروسی، کاهش شنوایی ارثی، مصرف داروهای دارای اثر سمی بر روی گوش و تورم عصب شنوایی. اگر چه کاهش شنوایی ناشی از ضربه به ندرت رخ می دهد، ولی باز هم دیده می شود. حداقل در یک مورد، کاهش شنوایی حسی- عصبی در اثر باد شدن کیسه هوا ایجاد شده است.

علت شناسی

کاهش شنوایی انتقالی (هدایتی)، در اثر بروز ضایعه ای در مجرای گوش خارجی و یا گوش میانی ایجاد می شود، در حالی که کاهش شنوایی حسی- عصبی در اثر بروز ضایعه ای در گوش داخلی و یا عصب هشتم جمجه ای ایجاد می گردد. ویژگی های کاهش شنوایی حسی عبارتند از: کاهش خفیف تا متوسط توانایی تمایز گفتار، بهبود توانایی تمایز افزایش شدت صوت، وجود پدیده تشدید و حساسیت شدید نسبت به افزایش ناچیز شدت صوت. مشخصه های کاهش شنوایی حسی – عصبی نیز عبارتند از: افت شدید مهارت های تمایز گفتار، فقدان پدیده ی تشدید و حساسیت اندک نسبت به افزایش ناچیز صوت.

اختلال های گفتاری و زبانی

·مشکلاتی در درک دیگران. کاهش مفرط شنوایی، البته ممکن است کاهش وضوح تکلم در فرد بیمار دیده شود.

·میزان بلندی گفتار ممکن است زیادتر شود.

·ممکن است صدا با آهنگ یکنواخت دیده شود.

اختلال های همراه بیماری و سایر مشکلات

·تلاش برای به حداقل رساندن، انکار و یا مخفی کردن کاهش شنوایی.

·مشکلاتی در شنیدن و یا تعسسن محل پیامهای هشدار دهنده.

·افسردگی.

·کاهش اعتماد به نفس.

·انزوای اجتماعی.

·احساس کم رویی.

·خستگی.

·عصبانیت و خشم.