- همواره در مورد فعالیت های روزانه با کودک کم شنوا صحبت کنید :

در سنین نوزادی ، نوزادان برای رفع نیازهای اولیه خود ( نظیر خوردن ، دستشویی رفتن ، استحمام ، لباس پوشیدن و ارتباط برقرارکردن ) شدیدا به شما وابسته اند . باید بدانیم که زبان هنگامی معنا دار است که در مورد فعالیتهای روزانه بکارگرفته شود. براین اساس والدین و مربیان کودک کم شنوا باید از هر فرصتی برای صحبت کردن با او استفاده کنند. صحبت کردن درمورد فعالیت های روزانه و معمولکودک ، یکی از بهترین فرصتها برای آموزش مهارت های زبانی است .

- مهارت نوبت گیری را در کودک کم شنوا تقویت کنید :

در ارتباط شفاهی دایما جای صحبت کردن و گوش دادن عوض می شود .کودک کم شنوا قبل از آنکه به مهارت های گفتاری دست یابد . باید مهارت نوبت گیری در مرحله آواز سازی را یاد بگیرد . این مهارت در سنین نوزادی و خردسالی فرا گرفته می شود . برای آنکه این مهارت در کودک کم شنوا تقویت شود و رشد و توسعه یابد . کافی است ابتدا به آوا سازی بپردازید و سپس چند لحظه منتظر بمانید تا او نیز پاسخ دهد ( آواسازی کند.)شما نیز آواسازی کودک را تکرار کنید و این بار نوعی آوا را بر آواسازی پیشین بیافزایید یا از جملات مناسبی برای صحبت با او استفاده کنید. شما با منتظر ماندن ، این پیام را به او می دهید که حالا نوبت اوست که صحبت کند. کودکان کم شنوا همانند کودکان شنوا به این مهارت ارتباطی بسیار مهم نیاز دارند. مهارت نوبت گیری در ابتدا با آواسازی آغاز می گردد و به تدریج با رشد و توسعه مهارت های ارتباطی کودک ، در سطح عبارات و جملات ادامه می یابد.

 منبع:

برگرفته شده از کتاب روش های رشد و توسعه مهارت های زبانی و گفتاری

مولف: دکتر سعید ملایری (مرکز نیوشا)              

- از فرد دیگری بخواهید که کودک را به نام صدا بزند:       

در آغاز درمان ، ضرورت دارد که نوعی ارتباط طبیعی بین والد و نوزاد تثبیت و نهادینه شود . معمولا نوزاد در ابتدا به صدای فردی گوش می دهد که بیشترین ارتباط را با او دارد . او ابتدا به صدای مادرش گوش فرا می دهد و با شنیدن صدای مادر یا پدرش ، مطمْن می شود که آنها نزدیک او هستند درمرحله بعد او یاد می گیرد که به صدای اعضای دیگر خانواده نیز گوش دهد. یکی از راههای رسیدن به هدف فوق ، صدا زدن نام نوزاد است . در این مرحله به هیچ وجه نباید از دو یا چند نام برای کودک استفاده کرد . به این ترتیب او یاد می گیرد که نام خود را بشناسد و به آن پاسخ دهد. با کمک یکی دیگر از اعضای خانواده می توان این تمرین را به صورت تمایزگذاری نیز اجرا نمود . بدین ترتیب که فرد دیگر نام کودک را صدا می زند و کودک باید بین صدای او وصدای مادر یا پدرش تمایز قایل شود. از این فرصت می توان برای تقویت و توسعه مهارت مکان یابی صدا و تشخیص وجود صدای فرد دیگر نیز استفاده نمود. با انجام این تمرینات ( فعالیت ها) تجارب کودک در مهارت هایی نظیر گوش دادن ، پاسخ دادن به صدا و تعامل و ارتباط با دیگر اعضای خانواده افزایش و توسعه می یابد .