زبان پريشي به عنوان نوعي فقدان عملكرد زبان تعريف شده است كه به سبب جراحت وارده به مغز در منطقه اي وابسته به درك و توليد گفتار اتفاق افتاده است . زبان پريشي در بيشتر موارد با حمله (مغزي ) يا سكته مغزي (CVA) ايجاد مي شود. علت شناسي هاي ديگر شامل تصادف غده، عفونت ، مسموميت و اختلالات متابوليك و تغذيه اي مي باشد كه عملكرد مغز را تحت تأثير قرار مي دهد  زبان پريشي مي تواند چند شاخه داشته باشد. هر بيماري با توجه به عوامل متعدد از جمله محل ضايعه ، شدت ضايعه و ويژگي هاي فردي متفاوت از ديگران است. اين حقيقت كه مراجعين به طرز كاملاً برجسته اي با يكديگر تفاوت دارند. تعيين واضح زبان پريشي را به عنوان يك مجموعه اي از رفتارها و نقايص با چالش روبرو مي سازد. كارشناسان و افراد صاحب نظر درباره چگونگي طبقه بندي زبان پريشي يا اينكه اصلاً بايد طبقه بندي وجود داشته باشد يا نه، ديدگاه هاي گوناگوني دارند. اين گوناگوني ديدگاه ها به سبب اين حقيقت است كه عملكرد مغز تمام جنبه هاي زبان را يكپارچه مي سازد و يك جراحت (يا صدمه) به يك قسمت خاص به شكل برجسته كيفيت كل زبان را به يك ميزان يا با درجه هاي گوناگون تحت تأثير قرار مي دهد. بنابراين، پس از يك صدمه مغزي علامت هاي تعريف شده اي كه به سادگي (قابل تشخيص باشند) وجود ندارد. از طرف ديگر، نظام هاي طبقه بندي به ما كمك مي كند تا مقوله هاي كلي نقص هاي زباني را بر اساس محل ضايعه مشخص كنيم اگر چه درجاتي از گوناگوني و تنوع از يك بيمار به بيمار ديگر وجود دارد